Ποιό πουλί;

Είμαι νέος στην εκτροφή πουλιών. Θέλαμε να πάρουμε κατοικίδιο και μετά από πολλές και βασανιστικές ...συζητήσεις καταλήξαμε ότι τα πουλιά θα ταίριαζαν καλύτερα στο οικογενειακό μας στυλ. Η αρχική μου ιδέα ήταν να πάρω κάποιο μεγάλο παπαγάλο για μέσα στο σπίτι. Πολύ γρήγορα καταλήξαμε ότι θα έπρεπε να βρούμε κάποιο πουλί που να μπορεί να ζήσει σε κλουβί έξω από το σπίτι, για λόγους καθαριότητας και υγιεινής. Επομένως, ο μεγάλος παπαγάλος αποκλείστηκε από ...υποψήφιος. Έκανα μιά μικρή έρευνα στο internet, ψάχνοντας τι είδος πουλί να πάρω.

Μετά από μελέτη απέκλεισα τους παπαγάλους: όλοι οι παπαγάλοι, μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι, θέλουν να ασχολείται κανείς μαζί τους καθημερινά, έστω και για λίγη ώρα, αλλιώς παθαίνουν ψυχολογικά, γίνονται αντικοινωνικοί, βγάζουν τα φτερά τους, παθαίνουν ανία. Ακόμα, χρειάζονται κάποιο χρόνο έξω από το κλουβί, έστω μιά φορά την εβδομάδα, αλλά για να γίνει αυτό δυνατό χρειάζονται εκπαίδευση. Συμπέρασμα: με ένα παπαγάλο στο σπίτι θα χρειαζόταν να μπορώ να αφιερώνω αρκετά περισσότερο χρόνο στο πουλί, από αυτόν που μπορώ πραγματικά να αφιερώσω, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Τι νόημα έχει να αγοράσει κανείς κατοικίδιο, όταν δεν μπορεί να του προσφέρει την φροντίδα που χρειάζεται;

Σκεφτόμουνα να πάρω ένα ζευγάρι καναρίνια. Αγόρασα αρκετά βιβλία για καναρίνια, έψαξα στο internet για πληροφορίες, όπου σημειωτέον υπάρχει πληθώρα πληροφοριών και στα ελληνικά, πράγμα σπάνιο για άλλες ερασιτεχνικές ενασχολήσεις μου, έμαθα πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα. Τα καναρίνια χρειάζονται ίσως την μικρότερη φροντίδα από όλα τα άλλα κατοικίδια πουλιά, εγκλιματίζονται γρήγορα και είναι πιό εύκολα στην αναπαραγωγή. Ανάμεσα στα άλλα, έμαθα και για άλλα μικρά πουλιά όπως τα zebra, τα gouldian, τα societies, τις καρδερίνες.

Από όσα έμαθα κατάλαβα ότι το εμπόριο και η εκτροφή των κατοικίδιων πουλιών έχουν αλλάξει σήμερα πολύ, σε σχέση με τριάντα χρόνια πριν, όταν ήμουν μαθητής και είχα πάλι πουλιά. Στα καναρίνια ειδικά υπάρχει τρομερή ποικιλία σε χρώματα και φωνές. Ενώ όμως από τα βιβλία και το internet είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς αυτή την πληθώρα καναρινιών, στα ειδικά εμπορικά καταστήματα δεν υπάρχει ανάλογη, πλούσια προς πώληση, προσφορά. Ίσως η εποχή που έψαχνα (τέλη Μαΐου-αρχές Ιουλίου) να μην είναι η καλύτερη για αγορά κατοικίδιου πουλιού, πάντως από τα πουλιά που έβλεπα στα πολλά μαγαζιά κατοικίδιων που επισκέφτηκα, δεν μπορούσα να διαλέξω ένα ζευγάρι καναρινιών φωνής που να με ικανοποιεί. Συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε να απευθυνθώ σε ειδικούς εκτροφείς για μιά τέτοια αγορά, πράγμα που, αν και συστήνεται σε όλα τα βιβλία και από όλους τους γνώστες του χώρου, σαν αρχάριος δεν ήμουν πρόθυμος να κάνω.

Από τις βόλτες μου στα μαγαζιά κατοικίδιων κατέληξα ότι πουλιά πιό μικρόσωμα από τα καναρίνια μου αρέσουν περισσότερο και είμαι βέβαιος ότι θα είναι πιό ευχαριστημένα σε ένα δεδομένο μέγεθος κλουβιού που είχα σκοπό να πάρω. Τα λεγόμενα παραδείσια ή εξωτικά (zebra, gouldian) θα είναι, λογικά, δυσκολότερο να περάσουν τον χειμώνα σε ένα εξωτερικό κλουβί, αλλά ένα πουλί που ζεί στην Ελλάδα όπως η καρδερίνα, μπορεί να εγκλιματιστεί ευκολότερα να περάσει τον χειμώνα σε ένα εξωτερικό κλουβί, αν αυτό γίνει σταδιακά και έγκαιρα και η εποχή που έψαχνα (αρχές καλοκαιριού) ήταν ό,τι καλύτερο για τον συγκεκριμένο σκοπό.

Τα εξωτικά είναι όμορφα σαν πουλιά και τα gouldian ειδικά είναι, κατά την γνώμη μου, τα ωραιότερα κατοικίδια πουλιά. Τα gouldian είναι σχετικά δύσκολα πουλιά για εκτροφή, δεν συστήνονται σε εντελώς αρχάριους και δεν έχουν καθόλου καλό κελάηδημα. Τα zebra είναι πολύ εύκολα πουλιά για εκτροφή, με μεγάλη αντοχή, αλλά και αυτά έχουν μόνο ωραία εμφάνιση και καθόλου καλό κελάηδημα.

Οι καρδερίνες μοιάζουν να συγκεντρώνουν τα περισσότερα προτερήματα σαν κατοικίδια πουλιά. Είναι πολύ όμορφες στην εμφάνιση και κελαηδούν πολύ όμορφα. Μπορούν να συνηθίσουν στο κλουβί και με σωστή διατροφή να ζήσουν πέντε-έξι χρόνια. Δεν είναι καθόλου εύκολες στην αναπαραγωγή, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί μειονέκτημα για έναν αρχάριο που ψάχνει ένα κατοικίδιο πουλί συντροφιάς.

Κανένα εμπορικό κατοικίδιων δεν είχε καρδερίνες την εποχή που έψαχνα, έτσι όταν τελικά σε ένα μαγαζί του κέντρου της Αθήνας έπεσα πάνω σε ένα κλουβί με καρδερίνες, αγόρασα το πρώτο μου πουλί, μιά νεαρή καρδερίνα χωρίς τα χρώματα ακόμα, με ένα αδιόρατο κόκκινο σκουφάκι στο κεφάλι, στις 12 Ιουλίου του 2007.

Sphere: Related Content